 |
 |
 |
 |
|
Cüney Arkın / Google Arama Motoru
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
Cüneyt Arkın Basın Takip
|
|
|
Dünyalar benim oldu. O´nu gördügüm de karsimda kalbim duracakmis gibi oldu. Kelimeler bogazima dügümlendi. Nefes bile almakta zorluk cektim.
Neydi bunun sebebi beni bu kadar heyecanlandiran olay neydi;
Ben Almanya dogumlu bir gurbetciyim, kisiligim sekillenmeye basladigi yillarda kendime O´nu idol almis, hayat felsefemi onun üzerine kurmus, onun hemem hemen bütün filmlerini izlemistim.
Onun hakkinda herseyi ya okumus yada televizyondan seyretmistim.
O kim diye merak mi ettiniz?
O benim dünyam o benim ,hayat ögretmenim, ezilenin yaninda ezenlerin karsisinda olan adam, yikilmayan adam,
yani Cüneyt Arkın.
|
|
Iste böyle basladi benim yillarim, iki sene önceydi kendime olan öz güvenimi toplamis,
ve evlerine telefon acmaya karar vermistim. Telefonun calisi bile beni heyecanlandiriyor,
kafamda daha önceden kurdugum cümleleri unutturuyordu. Telefondaki ses Cüneyt babanin evde olmadigini söylediginde yikilmistim. Oysa ben onun sesini duymayi hayal etmistim.
2006 nin sonbaharinda Almanya nin Nürnberg kentine geldiklerinde kendisiyle tanismak icin bu firsati kullanmaliydim. Vede öylede yaptim. Babanin Almanya konferansini organize eden Cem Sögüt abi ile temasa gecmis icimdeki hisleri ona anlatmistim. Kendisi bana yardimci olacagini söylediginde bir an icin inanamamistim.Fakat bu benim icin kacirilmayacak kadar önemli bir firsatti vede ben bunu kullanmis baba ile tanismis icimdeki firtinayi bir anlik bile olsa dindirmis onun yaninda adeta huzuru bulmustum. sagolsun Cem abim sözünü tutmustu.
Beni istanbulda evlerine davet ettiklerinde bir an bunun hayal oldugunu düsünmüs tüm.
Hayatimin en güzel günlerinden biriydi. Mart 2007 ve ben iki arkadasimla beraber bir haftaligina Istanbul daydim.Evlerine davetli oldugumuzun haberini aldigimda,kalbim adeta duracakmis gibiydi heyecandan.
Saatler gecmiyordu bir türlü gün batmiyordu. Allahim bu ne güzel bir gündü, ne anlamli bir duyguydu, hayallerim gercek olmustu.
|
Nihayet o an gelmisti, o gecmeyen zaman gecmis,ve batmayan gün batmisti... Ben ve arkadaslarim kapidaydik, zili caldigimda icimi tarifi mümkün olmayan hisler kaplamisti, arkadaslarim bu durumu farket etmis olacaklar ki ben deki heyecani biraz olsun dindirmemi ve o ani hic unutmamak icin sakin olmami söylüyorlardi. Fakat onlarda benim gibi heyecanlaniyorlardi.
Iceriye girdigimizde sanki birbirimizi yillardir taniyormusuz gibi samimi bir ortam nasil anlatayim bir aile sicakligi vardi. Inanilir gibi degil di, bütün Aile ordaydi Murat abim haric, hepsiyle tek tek sohbet etme imkani bulmustum, o güzel gün hic bitmesin istedim.
Nasil istemem ki yillarca kendime idol aldigim insan karsimda oturmus ben onu dinliyor hareketlerini hayranlikla seyrediyordum.
Daha sonra bir aksam beraber hali saha macina gittik. Ilerleyen yasina ragmen inanilmaz bir sekilde spora düskünlügü beni mest etmisti. Cünkü bende onun gibi spor yapiyor haftada üc kez antremanlara gidiyorum. Spora baslamamdaki payda bilmesede onundu cünkü bende onun gibi karateci olmak istiyordum.
|
|
Son olarak Betül yengem bizleri aksam yemegine evine tekrardan davet etmisti,
herse rüyalarda'ki kadar güzel ve neseliydi,daha sonra Cüneyt Baba'dan eski anilarini keyifle dinlemistik ,keske o günleri bende birlikte yasayabilseydim..o güzel aile'den ayrilip Almanya topraklarina geri dönmek acilarin en büyügü idi.Bana ve Arkadaslarima o rüyalarda'ki kadar güzel ve mutlu günleri yasattikleri icin
onlara yürekten tesekkür eder ellerinden öperim.
Hayatimin en güzel günlerini Arkin ailesi ile gecirmistim, bunlari burda anlatmak, hislerimi kelimelere tasimak inanin cok zor.
Fakat sundan emin olun, dünyanin en degerli insanini kendime örnek aldigim icin cok memnunum ve kendimle gurur duyuyorum.
Her insan kendine Cüneyt Arkini idol olarak alsa bu Dünya'da hic bir kötülük,haksizlik,acimasizlik olmazdi, gencler kötü yollara düsmezdi...
|
|
Aytekin KOÇ
|
|
|
|
|
|
|
|